Week 7

Uitslapen & knutselen voor de themaweek (vrijdag 24 maart, dag 43)

Gisteren heb ik eindelijk een keer wat langer kunnen slapen. Doordat Sanne en Anouk ’s ochtends naar stage moeten op donderdag en vrijdag, word je vaak al rond zeven uur wakker als hun wekker gaat. De laatste weken vallen Femke en ik daarna niet meer in slaap waardoor we vaak rond acht uur al aan de ontbijttafel zitten en voor negen uur al aan school zitten te werken. Nu waren we van de dagen hiervoor, doordat we eerder uit bed moesten, erg moe en lukte het eindelijk om nog even verder te slapen. We werden nu rond negen uur wakker en dat is toch een lekkerder gevoel dan zeven uur. We hebben verder van de dag ook full focus voor school kunnen werken.

Vanmiddag hadden Sanne en Anouk ook vrij doordat ze eerder deze week naar stage waren geweest voor Anouks verjaardag wat eigenlijk niet hun dag was. We hebben deze middag besteed om ons voor te bereiden voor de themaweek die komende week plaatsvindt. We hebben allerlei materialen geknutseld. Een van deze materialen is te zien op de foto. Het is een poster geworden waar de kinderen verschillende bewegingen moeten doen bij een bepaalde letter. Dit is om het alfabet onder de knie te krijgen, want daar draait onze eerste themaweek om: het alfabet.

Verder was het niet echt een spannende dag en hebben we wat spelletjes gespeeld ‘s avonds. We worden wel steeds creatiever aangezien de standaard kaartspellen langzaamaan onze neus uit beginnen te komen. Zo hebben we wie ben ik gespeeld en andere grappige raadselspellen.


Dagje zwembad & avondje uit (zaterdag 25 maart, dag 44)

Het was een perfecte dag om lekker naar het zwembad te gaan. We lagen rustig op onze bedjes van de zon te genieten totdat we bezoek kregen. De bomen achter me begonnen verdacht veel te ritselen en dat klopt, want.. er waren aapies! En niet één, twee, drie maar wel een stuk of zes! Het waren denk ik een stuk of drie “grote” apen en drie baby aapjes. Het was grappig om te zien dat een klein aapje aan de buik van een grote aap zich vast hield en de grote aap van de ene boom naar de andere boom rende of dat het niks was. Ze bleven ook een hele tijd rondom het zwembad en trokken niks van ons aan.

Vanavond zijn we met zijn allen uitgegaan. Nu was met zijn allen dit keer maar acht, maar daarom niet minder gezellig. We hebben eerst wat spelletjes gedaan bij ons hostel en vervolgens zijn we naar hostel 1 gegaan. Niet veel later gingen we door naar Marlindis, een club waar er vanavond Karaoke zou plaatsvinden. Toen we aankwamen waren ze “druk” bezig met installeren, maar een uur later was dit nog steeds hetzelfde verhaal. Daarom hebben we besloten om niet langer meer te wachten, maar door te gaan naar een discotheek niet ver van deze club vandaan. Hier hebben we gezellig wat dansjes gedaan als afsluiter van de avond!


Vlees, vis & gratis taxi (zondag 26 maart, dag 45)

De art market stond vanochtend op onze planning. Dit is een markt met allerlei kleine hutjes waar ik al eens eerder over heb verteld. We hadden echter beter een andere dag uit kunnen kiezen aangezien ze hier zondag ook als rustdag kennen. Hierdoor was meer als de helft dicht en waren haast alleen de tentjes met schilderijen open.. jammer!

Toen we terug kwamen in de hitte, hadden we besloten om nog een keer naar het zwembad te gaan. Het was namelijk heel warm, hadden al genoeg voor school gedaan de afgelopen dagen en het regenseizoen begint steeds dichterbij te komen dus wie weet is dit wel een van de laatste weekenden waarin het nog kan. De andere meiden van het hostel waren er ook dus daar konden we ons gezellig aan toevoegen. En toen we eenmaal aan het zwembad lagen, vonden we deze onverwachte beslissing zeker geen verkeerde beslissing.

De andere meiden van het hostel hadden gevraagd of we met zijn allen uiteten wilde gaan vanavond en daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Dit was ook zeker geen verkeerd restaurant, want er stond vis en vlees op de kaart. Dit is iets wat we namelijk stiekem een beetje missen, aangezien ze hier eigenlijk geen vis en vlees kennen. Het eten is hier prima, maar wel eentonig. Nu hadden Femke en Sanne een stuk vlees en ik spaghetti met garnalen en het smaakte voor hier goed. Voor Afrikaanse begrippen is het duur, maar voor Nederland alsnog goedkoop. Je moet dan namelijk denken aan 8 euro voor een hoofdgerecht. Koopje toch?

Vanavond hadden we een gratis ritje met de taxi. De laatste tijd bellen we namelijk steeds vaker Noru, dat is een man die goed Engels kan (he, dat rijmt ;-)) en het leuk vindt om een gezellig praatje met je te maken. Aangezien we de laatste tijd veel gebruik van hem maken, wilde hij dit ritje als een cadeautje geven. Hij ziet ons (mensen van het hostel) namelijk als zijn vrienden en hij vertelde dat hij vriendschap belangrijker vindt dan werk. Met deze filosofische woorden sluit ik de zondag af ;-).


De eerste druppel van het regenseizoen? (maandag 27 maart, dag 46)

April begint steeds meer te naderen en dat betekent dat het regenseizoen langzaamaan van start gaat. Nu hebben ze ons verteld dat het niet inhoudt dat we hele dagen regen moeten verwachten, maar met name korte stortbuien. Vanochtend toen Femke en ik wakker werden, hoorden we dit op de ruiten. Oh nee, dit was de eerste ochtend dat we met slecht weer naar stage vertrokken. Onze slippers en korte mouwen hebben we ingeruild voor dichte schoenen en een regenjas. Achteraf was dit helemaal niet nodig geweest, want was het al gestopt voordat we vertrokken. Het nadeel is wel doordat de grond het grootste gedeelte waar wij op moeten lopen niet geasfalteerd is, je lekker weg glijdt tussen de ongelijke zand/modderwegen. Even afkloppen, ik ben nog niet onderuit gegaan.

Dit keer heb ik vanochtend niet geholpen in de klassen, maar zijn we verder gegaan met het testen van de kinderen. Het is fijn om te merken dat de leerkrachten steeds meer helpen. Ook al is het maar met kleine dingen zoals tegen het kind zeggen dat het even met ons mee moet lopen, het zorgt er wel voor dat alles wat gemakkelijker gaat en je het idee hebt dat je als team samenwerkt.

Op maandag is er tussen 11 en 12 uur altijd dansen. De jeugd krijgt dan een dans aangeleerd die ze moeten showen aan de kleinere kinderen. Nu trok de leerkracht ons bij de arm om met deze dans mee te doen. Ja, daar sta je dan, opeens, met een tak met blaadjes in je handen tussen de kinderen. Bij deze dans gebruiken ze namelijk altijd een tak met bladeren, ik gok voor een special effect. Nu hadden de kinderen deze dans al vaker gedaan en wij nog niet, maar we dachten eerst dat het niet moeilijk zou zijn. Stiekem viel het nog een beetje tegen, aangezien de leerkracht echt gefocused was op de voetpassen ook al waren deze simpel. We moesten goed de voet zetten zoals hij wilde, de ene keer op onze tenen en de andere keer plat. Daarentegen zijn ze hier wat soepeler in de heupen dus ziet het er bij hen ook wat beter uit dan bij ons, daarom lachen we maar mee als zij lachen om onze uitvoering van de dans..

Zoals bij afgelopen vrijdag verteld, hebben we deze week de themaweek. Dit betekent dat we elke dag een les geven in het teken van het alfabet. Dit doen we tijdens de groep non-washes, waar de kinderen van klas A (kindergarten), B (special needs) en C (autisme) inzitten. Dit zorgt voor een extra uitdaging. Vandaag mochten Femke en ik het spits afbijten. We hebben twee verschillende soorten opdrachten gegeven en het ging erg goed. Waar de leerkrachten eerst onderuit gezakt toe zaten te kijken, stimuleerden ze zo nu en dan de kinderen om te zeggen als ze dat in eerst instantie niet deden.

Deze week is het parent (=ouder) week. Dit is de week dat de ouders komen van alle kinderen, zowel van de kinderen die naar huis gaan als de kinderen die normaal gesproken op het centrum verblijven. Brenda (stagebegeleidster) had ons verteld dat alle ouders zouden komen en dat er doelen samen met de leerkracht en therapeut besproken zouden worden. Deze doelen zouden ze dan meenemen naar huis als ze samen met de kinderen naar huis gaan. Na deze week gaan de kinderen namelijk een maand naar huis en komen ze niet naar het centrum. Komende maand komen er andere kinderen. Nu was het alleen iets anders dan de woorden van Brenda, aangezien er vandaag van de circa 80 kinderen maar vijf ouders aanwezig waren. Daarbij liepen de ouders heel de tijd met de kinderen mee en hebben we geen gesprek gezien. Wie weet komt het verder in deze week nog aan bod, we zullen zien.

Doordat we nu steeds meer taken krijgen op stage, zoals testen afnemen en lessen afgeven, merk ik dat de dag steeds sneller gaat doordat je een veel actievere rol hebt. En daarnaast hebben Femke en ik er samen veel plezier in. Op naar morgen!


Lekker flyeren (dinsdag 28 maart, dag 47)

Vanochtend wilde we net als elke ochtend in de Dalla Dalla stappen, totdat Femke zag dat er naast de chauffeur nog een plek vrij was. Je kan namelijk gewoon op de bijrijdersstoel gaan zitten, maar dat is een geliefde plek en tot nu toe was die elke keer al bezet. Deze keer hadden we geluk en namen we daar snel plaats. Ik weet nou niet of dit de beste keuze was, aangezien ik met eigen ogen zag wat voor gammelbak hij het bestuurde. Er stond bijvoorbeeld wel mooi een bord aan de kant van de weg met 50 km, maar de km teller deed het gewoon niet. Hij bleef op de nul hangen, dus de chauffeur kon plankgas gaan en de teller gaf alsnog nul aan. Daarnaast had ik het idee dat de pook (waarmee je schakelt) elk moment kon afbreken. Maar we zijn weer veilig aangekomen op de plek van bestemming en daar gaat het tenslotte om.

Opnieuw heb ik vanochtend niet de kinderen begeleid in de autismeklas, maar zelf een kind getest. Dit is voor een van de opdrachten voor mijn stagedossier. Het was dit keer niet samen met Femke, maar voor een individuele opdracht. Het is even anders dan dat je het met zijn tweeën bent, maar het ging erg goed. Het scheelt dat dit kind redelijk Engels kan praten waardoor het communiceren ook wat gemakkelijker gaat.

De tweede dag met de themaweek hadden we weer een andere activiteit tijdens de non-washes les. We hebben eerst gebruik gemaakt van een onderdeel van de les die normaal gesproken wordt gegeven betreft het alfabet zodat de kinderen het direct begrijpen. Vervolgens hebben we ons eigen deel gedaan. Ze hebben een grote poster met waar bij elke letter een plaatje staat, zoals A for Apple, B for Ball, C for Cat etc. Deze willen we de kinderen na laten maken. Wij hebben de letters doorgenomen, ze laten kleuren, helpen met knippen en vervolgens opgeplakt op grote vellen papier. Nu doen Sanne en Anouk vrijdag de plaatjes die bij de desbetreffende letter horen en hebben wij enkel de letters gedaan in verband de tijd. Het begin van de poster is er al en dat ziet er geslaagd uit. En het belangrijkste, de kinderen deden leuk mee en Femke en ik heb een tevreden gevoel over de activiteit. Een leerkracht zei zelfs Asante wewe (dankjulliewel), ook al was het op zijn Afrikaans zonder emotie/enthousiasme, ze zei het wel!

Vanmiddag gingen we met de lunchpauze, rond 1 uur naar het hostel toe. Dit is een stuk vroeger dan normaal gesproken. Dit komt doordat we flyers uit moesten delen voor de autisme week. Deze week is het de week van autisme en zondag is het wereld autismedag. Dit weekend zijn we daarom in Arusha, een grotere stad dan Moshi en is ongeveer twee uur hier vandaan. Ze hebben ons namelijk gevraagd om te helpen met de (demonstratie)loop en activiteiten die kinderen met autisme gaan uitvoeren. Zoals ik een paar weken eerder had verteld, zou dat in Dodoma (hoofdstad) plaatsvinden maar doordat er wat met de regering hier gaande is, kon dat dit jaar niet doorgaan in Dodoma en is het verplaatst naar volgend jaar helaas. Nu vindt het in Arusha plaats en is het de bedoeling om bekendheid aan autisme te geven, aangezien veel mensen er hier nog nooit van hebben gehoord of een verkeerd beeld van autisme hebben.

We hebben een tijd flyers uitgedeeld en we vonden dat we een taartje hadden verdiend met wat drinken (hihi). Het was erg warm en we hadden er dorst van gekregen. Toevallig lag het beruchte tentje met de lekkere taarten precies op onze route. Op de terugweg hebben we de tuc tuc gebeld, omdat het te ver was om te lopen naar het hostel na de tocht die we er al op hadden zitten. Toch best een luxe, je hoeft maar te bellen en voor ongeveer 80 cent sta je binnen no-time weer bij het hostel. Ideaal!

Femke en ik waren vergeten scheergel te halen voor onze activiteit voor morgen dus we moesten weer naar de Nakumat (supermarkt). Aangezien je in het donker niet meer over straat mag, gingen we weer de tuc tuc bellen. We zaten druk in gesprek en op een gegeven moment ging de chauffeur van de tuc tuc lachen om onze taal en probeerde het na te zeggen. De mensen hier kunnen het haast niet uitspreken en daarom laten we ze altijd “goedemorgen” zeggen. Inmiddels kan hij al “Goedemorgen, hoe gaat het?” zeggen. Langzaam begint hij onze nieuwe mattie te worden, nice!


Eigen lessen & laatste les Swahili (woensdag 29 maart, dag 48)

Femke en ik hadden weer mooi de plek voorin de Dalla Dalla weten te bemachtigen. Het duurde even voordat we vertrokken, maar op een gegeven moment waren we in een race tussen twee Dalla Dallas terecht gekomen. Het leek wel een straatrace. Ze reden zo hard en haalde in op momenten dat er gewoon auto’s tegemoet kwamen. De mensen werden er nog net niet ingeduwd of uitgegooid bij de stops waar ze moesten in- en uitstappen. We zijn wel lekker wakker geschud zo op de vroege morgen. En… over de Dalla Dalla raak ik nooit uitgepraat zoals jullie misschien wel merken.

Tijdens de themaweek geven we op de dag dat we met zijn vieren zijn, elk een les in de lokalen. Aangezien er drie klassen zijn, zijn we in 1 klas met zijn tweeën. We hadden gekozen om in de autismeklas met zijn tweeën te zijn, omdat daar de meeste handen nodig zijn. Samen met Femke nam ik deze taak op mij. We hebben eerst met scheerschuim de letters geoefend. Dit was nieuw voor de kinderen en ze vonden het geweldig. Op een gegeven moment hebben we de kinderen werkbladen gegeven die we zelf hadden samengesteld op basis wat ze moeten leren. Zoals bij gisteren verteld, leren ze hier bij elke letter een plaatje en dat hebben we verwerkt in werkbladen. De kinderen moesten het juiste plaatje bij de juiste letter koppelen en het vervolgens dezelfde kleur geven. Sommige kinderen verbaasden ons, aangezien ze niet kunnen praten en daardoor snel in zichzelf gekeerd lijken, terwijl een van deze kinderen de werkbladen als beste wist te maken.

Het lesuur ging zo voorbij en in tegenstelling tot de activiteiten paar weken geleden, hadden we hier een heel positief gevoel over. Dit komt omdat de leerkrachten (voor Afrikaanse begrippen) enthousiast waren en de kinderen ook. Het belangrijkste was dat de kinderen naar ons luisterden en er plezier in hadden, en dat zag je duidelijk terug. De leerkrachten gaven zelfs aan dat ze vooral het scheerschuim echt een leuk idee vonden en dat de kinderen hierdoor goed geïnteresseerd te werk gingen. Het is maar een klein compliment, maar voor ons een groot compliment doordat ze dit niet eerder op zo’n manier aan ons hebben laten weten.

Nadat we klaar waren met onze les geven en de pauze voorbij was, zijn Femke en ik verder gegaan met de testen. Dit hebben we ook nog gedaan na de non-washes les, dus het was een druk programma. We hebben bij sommige kinderen de hulp van een therapeut ingeschakeld aangezien voor die kinderen nodig was om meer gebruik te maken van de Swahilise taal. Deze therapeut ging zelfs een andere therapeut inschakelen omdat zij wist dat ze op een bepaald niveau kon communiceren wat belangrijk is voor deze kinderen. Op een gegeven moment zaten we met zijn vieren de testen af te nemen en het was interessant om te zien wat de therapeuten voor verschillende invloed hadden op de kinderen. Bovendien was het een fijne ervaring om op deze manier samen te werken en dat ze ons op deze manier wilde helpen, want dat hadden we nog niet eerder ervaren op deze manier.

We hebben de testen vandaag kunnen afronden en dat komt precies goed uit, doordat deze kinderen nu een maand naar huis gaan. Ik ben benieuwd welke kinderen er de komende maand zullen zijn en hoe het programma eruit komt te zien. We zullen maandag zien hoe dit daadwerkelijk uit gaat pakken en hoe het gaat verlopen.

De non-washes groep kwam vandaag ook nog in bod in de themaweek en vandaag waren we met vier man sterk. Vandaag hebben we gebruik gemaakt van de posters die we afgelopen vrijdag hebben gemaakt. Het was even afwachten hoe dit ging uitpakken want er waren nu ook meer ouders dan gisteren en eergisteren. In het begin verliep het een beetje rommelig maar op een gegeven moment werd het duidelijk en hielpen zelfs de ouders mee bij hun eigen kind. Zo hebben we drie verschillende activiteiten tijdens dit uur uitgevoerd en dit was voor Femke en mij de laatste les van de eerste themaweek. We hebben van deze lessen ook nog leuke foto’s kunnen maken, alleen kan ik deze helaas niet uploaden op internet in verband de privacy en veiligheid van de kinderen.

Na deze drukke dag stond na het eten mama Elda weer op de stoep, of te wel onze docent van de Swahililes. We hadden van te voren afgesproken dat we het een maand zouden volgen en dan zouden kijken of we wel of niet zouden verdergaan. Femke en ik hebben ervoor gekozen om het bij deze maand te houden. Aangezien mama Elda nu vooral zit te focussen op zinsopbouw en dat is nog veel lastiger dan je denkt. Ik wilde vooral korte woorden waarin ik mezelf verstaanbaar kan maken richting de kinderen en verder zie ik mijzelf nog niet echt gebruik maken wat ik vorige week en deze week heb geleerd. Anouk en Sanne willen waarschijnlijk nog enkele lessen volgen maar ook niet elke week meer. We hebben deze les nog wel afgesloten met het volkslied van Tanzania, want dat zingen ze elke woensdagochtend op stage. Voortaan kan ik dus met volle borst mee zingen dankzij Mama Elda… Safi sana (good job)!


PS. De blog is een dagje eerder want wij zijn een weekendje in Arusha voor World Autism day! Volgende blog meer hierover ☺