Week 18

Herstellende (Donderdag 8 juni, dag 119)

Vanochtend heb ik mama maar even gerustgesteld aan de telefoon met het bericht dat het de goede kant op begint te gaan ☺. Ik heb vandaag voor het eerst weer een beetje in bed aan school kunnen werken, want dat moet natuurlijk ook gewoon gebeuren.

’s Avonds heb ik aan de tafel gegeten en dit is vergeleken met de dagen hiervoor al een hele vooruitgang! Verder heb ik samen met Femke gezellig een filmpje gekeken. Over het algemeen kijk ik met een goed gevoel terug op deze dag; ik ben nog niet de oude maar zeker wel al een stuk beter.


Verhuizing 3.0 (Vrijdag 9 juni, dag 120)

Vanochtend heb ik samen met Femke en Anouk eerst voor school gewerkt. Vervolgens moesten alle spullen weer ingeladen worden omdat ze klaar zijn met het dak te renoveren bij hostel 1. Dat betekent dat we onze luxe kamer met eigen wc en douche weer moeten verlaten en moeten inruilen voor een gezamenlijke douche en wc. Gelukkig hielpen de meiden goed met het inpakken, want ondanks dat ik al veel beter ben, kan ik toch niet veel inspanning leveren omdat ik dan nog wat duizelig wordt. Met wat hulp van de meiden waren de spullen zo weer ingepakt en ook weer uitgepakt in hostel 1. Als goed is blijven we daar nu ook tot het einde, dat is per slot van rekening ook nog maar 3,5 week!

Na even geslapen te hebben, heb ik nog wat voor school gedaan. Verder heb ik vanavond opnieuw een filmpje gekeken met de meiden. Lekker relax avondje, goodnight!


Dizzy (Zaterdag 10 juni, dag 121)

Het lag op de planning om vandaag cadeautjes voor het afscheid van stage te gaan halen. Als bedankje voor de hulp en samenwerking de afgelopen maanden hadden wij bedacht om borden en mokken te kopen. Tijdens de pauzes met porish (soort melk) en met het middageten, zijn we er achter gekomen dat er geen genoeg borden en mokken zijn waardoor het vaak al koud is voordat de ander zijn eten/drinken op heeft en de beker of het bord kan geven aan de ander. Dit leek ons daarom een nuttig cadeau.

Helaas kon ik en mocht ik nog niet mee van de meiden en lag ik in de ochtend weer aan bed gekluisterd voor mijn rust. Later op de dag had ik nog een powernapje genomen en daarna was ik wel weer in staat om even een wasje te doen. Aangezien mijn ondergoed zich zelf nog steeds niet wast, was dat wel even nodig ;-). Stiekem kijk ik er wel naar uit als ik dat niet meer met de hand hoef te wassen in Nederland, maar gebruik te kunnen maken van de wasmachine, ofja.. of mama de opdracht te geven ☺.

Aan het begin van de avond werd ik weer in een keer duizelig. Gelukkig hebben we daar de afgelopen dagen wat hulpmiddeltjes voor ontwikkelt en was het zo weer over. Ik heb samen met de meiden een paar aflevering van een spannende serie van Netflix zitten kijken. Echter hield ik mijn ogen bij het eind van de tweede aflevering van deze avond al niet meer open waardoor ik mijn bed maar vroeg ben ingekropen.


The power is off (Zondag 11 juni, dag 122)

Goedemorgen! Het was half tien en dat betekent dat ik ruim elf uur heb geslapen. Ik voel me dan ook weer een stuk beter vergeleken met gisteren. Dat is maar goed ook, want gisteren was de laatste dag van de antibioticakuur. Ik ga er vanuit dat ik mij vandaag ook weer steeds fitter ga voelen aangezien deze kuur ook wat bijwerkingen met zich meebracht.

Nu was ik er vandaag helemaal klaar voor om aan school te werken. Wat denk je.. boem stroom ligt eruit. Nu heb ik het geluk dat de batterij van mijn laptop lang meegaat, maar als deze batterij niet opgeladen is heb je er alsnog niet zo veel aan. Wat natuurlijk in dit geval aan de hand was. We hebben op de laptops gewerkt totdat deze leeg waren. Tussendoor kwam Femke met het goede idee: Leo, lekker bakje thee? “Ja, maar we hebben geen warm water nu..” Iets later, Leo brood roosteren? “Ja, maar hoe wil je dat doen zonder stroom?” “Ohja..” Achja nu lijkt het heel dramatisch maar inmiddels zijn we er aan gewend dat er geen stroom is. Het is soms alleen een beetje onhandig, bijvoorbeeld als je veel deadlines hebt voor school zoals nu het geval is. Anouk was een dagje weg waardoor Sanne, Femke en ik overbleven en maar Moshi ingingen, opzoek naar stroom en internet.

Het eerste tentje waar we eerder zijn geweest en waar we best rustig konden werken: CLOSED. Ja hoor, hoe kan het ook anders. Het tweede tentje was Union Cafe. Uiteindelijk waren we helemaal gesetteld met al onze schoolspullen: “als jullie wifi willen hebben, moeten jullie aan de andere kant van het café gaan zitten”. Hop en weer verhuizen. Na een tijdje konden we dan toch echt aan school werken.

Nadat alles opgeladen was en we tijd hadden voor een pauze, zijn we weer naar het hostel gegaan en zijn we daar nog verder gegaan aan school totdat het eten klaar was. Hmmm, chappati stond er op het menu! Dit is sarcastisch, ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat deze maaltijd lekker is. Van de lucht alleen al draait je maag vier keer om. Ondanks dat het eten na vijf maanden eentonig wordt (haast elke week hetzelfde), mogen we niet klagen. Morgen hebben we tenslotte weer onze favoriete pasta.

Na het eten heb ik weer druk aan school gewerkt. Ik was blij dat mijn lichaam dit ook weer toeliet en dat ik me over het algemeen redelijk heb gevoeld vandaag. Het is alleen een beetje jammer dat het einde nog niet in zicht is van al het schoolwerk. Dat betekent morgen weer vol aan de bak.


Blije gup Richie (Maandag 12 juni, dag 123)

En ja hoor, vanochtend was het weer feest! En eigenlijk nog wel dubbelfeest. Ik kon namelijk vanaf zes uur ’s ochtends niet meer slapen door de herrie in het hostel door de werknemers die dan al werkzaam zijn (in de keuken) en de stroom was weer uitgevallen. Femke en ik waren weer even bang dat we naar een tentje in de stad moesten voor het internet, maar voordat onze laptops leeg waren ging de stroom weer aan gelukkig. Perfect timing!

Ondanks dat Femke en ik vroeg wakker waren hadden we goede zin vandaag. We hebben vandaag hard gewerkt en we hadden niet eens tijd voor een powernap. Tussendoor kwam Richie nog even een praatje maken en.. hij had het shirt van papa aan en trots dat hij was! Papa en mama hadden namelijk een shirt voor hem meegenomen maar ze zeiden eerst: geef het maar niet want ik denk dat het veel te groot is en dat is ook zo wat. Echter had ik het toch gegeven, aangezien hij al blij is met twee plakjes tomaat die wij hem geven als wij niet meer hoeven. En zie hem eens lachen op de foto, onze Richie.

Vanavond hebben we (Sanne, Femke, Anouk en ik) even gezamenlijk wat dingen voor het stagedossier afgestemd en elkaar feedback gegeven op de samenwerking. Is onze stagedocent van Fontys ook weer blij ☺.


Leo actie 36.0 (Dinsdag 13 juni, dag 124)

Rond negen uur zijn Femke en ik weer lekker fanatiek van start gegaan met het schoolwerk. Rond een uur of twaalf was het tijd voor een pauze en Leo dacht wel even de lunch te bereiden. We hadden van de killi-fair nog kaas die gebakken moest worden in de pan met wat groentes en Femke had voor brood gezorgd. Helaas moet er altijd wel wat gebeuren en dit keer lag mijn vinger al open voordat de verpakking van de kaas open was. Gelukkig was dit keer een ritje naar het ziekenhuis niet nodig, maar was een pleister voldoende ;-).

Verder wordt het een beetje eentonig, want we hebben onze middag en avond ook besteed aan school. Morgen weer naar stage!


Niet 1, maar 2 bijeenkomsten met de medewerkers! (Woensdag 14 juni, dag 125)

De dag verliep eigenlijk redelijk rustig. We hebben het programma gevolgd en de kinderen waren goed in toom te houden vandaag. Femke en ik wilden namelijk in de autismeklas vandaag de stressballetjes implementeren, die wij twee weken geleden hadden gemaakt (do you remember?). We hebben besloten om het niet te doen omdat de kinderen geen onrustig gedrag vertoonde. Nu mochten ze het, doen ze het weer niet.. ;-)

Als jullie het nog kunnen herinneren, hebben we in April een bijeenkomst gehouden met alle medewerkers over de agressie tussen de kinderen. Tijdens die bijeenkomst hebben we vier methodes uitgekozen en hebben wij (Femke, Sanne, Anouk en ik) deze uitgewerkt in een plan van aanpak en voor de nodige materialen gezorgd. Na zes weken was het tijd voor de evaluatie. Deze evaluatie liep even wat anders dan de eerste bijeenkomst, want Brenda is deze week niet aanwezig. Nu nam een therapeut de vertaling van haar over. De medewerkers waren in het begin wat stilletjes, maar uiteindelijk kwamen ze wel weer opgang. We hebben alle vier de methodes besproken. Samenvattend kunnen we zeggen dat de agressie is verminderd, maar dat er nog langer geoefend moet worden met de methodes/materialen om te kijken of het ook daadwerkelijk effect heeft op langere termijn. De start is in ieder geval al positief!

Na deze bijeenkomst hadden Sanne en ik nog een andere kleine bijeenkomst voor een keuzevak wat wij volgen. Het was de bedoeling om verschillende visies over ons gekozen onderwerp (het uiten van emoties) bij elkaar te brengen en daarover te praten. Laten we zeggen dat we merkten dat ze het genoeg voor vandaag en niet veel zin meer hadden om vier uur. Ik kon het me voorstellen, vandaar hebben we het lekker kort en bondig gehouden. Genoeg om een mooi verslag te schrijven in ieder geval.

Ondanks dat ik me eigenlijk zo goed als beter voelde, merkte ik toch dat de stage wat meer energie heeft gekost dan normaal. Op het moment bij het hostel heb ik maar even een powernap gepakt zodat ik ’s avonds weer full focus voor school kon werken.
En dat was het dan wel weer..

PS. Sorry voor de verlate blog, maar we zijn druk bezig met alle opdrachten voor school af te ronden..