Week 16

Voor het eerst stage op een donderdag (Donderdag 25 mei, dag 105)

Voor het eerst ging ik samen met Femke op donderdag naar stage. In de dalla dalla waren het dit keer wel hele dunne stoeltjes. Femke en ik pasten er haast niet met zijn tweeën op en een Afrikaanse kont voor ons was te breed voor zelfs twee stoelen. Daarna hadden we wel geluk, want nadat we uit de dalla dalla gestapt waren, pikte het Gabriella busje ons op.

Zoals net verteld was het onze eerste donderdag op stage en van Sanne en Anouk hadden we al gehoord dat we de eerste anderhalf uur moesten tuinieren met de kinderen in de moestuin die aanwezig is op het centrum. Dit blijkt uit ervaringen van hen niet echt geweldig te zijn. Femke en ik hadden vandaag geluk want het regende waardoor het tuinieren niet doorging. Nu kregen de kinderen gewoon in de klassen les. Bij ons had de leerkracht wat plantjes uit de tuin gehaald en ging deze bespreken met de kinderen. Dit verliep niet heel soepel want de kinderen (met autisme) zijn nog steeds erg onrustig in de klas en volgens de leerkrachten en Brenda (stagebegeleidster) heeft dit nog deels te maken met de maand vakantie in April. Niet veel later mochten de kinderen in hun schriftjes letters inkleuren die wij en de leerkrachten eerst moesten tekenen.

Na de les in de klaslokalen, was het poirish time (pauze met bepaald lokaal drinken) en vervolgens was het tijd voor story telling. De kinderen werden in de grote zaal gezet en ze waren wat onrustig. Story telling houdt in dat er een verhaal verteld wordt. Het verhaal had in het begin ook niet veel impact op de kinderen, totdat ze met grote vellen te werk gingen. Hier maken ze namelijk niet gebruik van (prenten)boeken, maar maken ze (soms) gebruik van tekeningen op wit papier om het verhaal te visualiseren voor de kinderen.

Na story telling was het de beurt aan Femke en mij om weer een les te geven in de themaweek cijfers. We hadden er eerlijk gezegd een beetje een hard hoofd in omdat de kinderen onrustig waren. Maar tot onze verbazing hadden onze werkvormen een goede impact op de kinderen. De kinderen zaten op een gegeven moment rustig op hun plaats, staken fanatiek hun vinger op en kwamen in actie op momenten dat we het aan de kinderen vroegen. Een van de activiteiten was bijvoorbeeld dat de kinderen het cijfer op het desbetreffende kaartje moesten opnoemen die wij in de lucht staken. Als we een kind een beurt gaven en die gaf het goede antwoord, mocht het kindje opstaan en lopen naar een lijn die we op hadden gehangen tussen de palen. Vervolgens was het de taak aan het kind om het kaartje met het cijfer in de goede volgorde te hangen. Dit hebben we in verschillende manieren afgewisseld en daarna hebben we nog twee andere activiteiten gedaan.

Na het eten, wat opnieuw weer laat was vergeleken met eerst/de planning, kregen de kinderen selfcare. Deze les hadden Femke en ik ook altijd op dinsdag, waar de kinderen zichzelf moesten douchen en dergelijke. Deze selfcare zag er vandaag op zijn zachtst gezegd wat anders uit. Er waren twee frames waar twee lapjes stof om heen zaten, waar vervolgens bij het ene frame in het midden knoopjes zaten en bij het andere frame veters. Het was dus materiaal waar een blousje/schoen was nagebootst om de kinderen leren knoopjes dicht te doen en te leren veters te strikken. Op zich is dit natuurlijk goed dat dit bij de kinderen wordt gestimuleerd, maar op de manier waarop is nog wat in twijfel te brengen. Alle kinderen op de jeugd na, kreeg deze les en er werd maar van één frame tegelijk gebruik gemaakt. Dit wil dus zeggen dat één kind bezig was met knoopjes of veters strikken (op zijn pole pole) terwijl de andere zestig kinderen zaten toe te kijken op hun plek. Hierdoor werden de kinderen ook erg onrustig omdat er op dat moment niet veel aandacht aan hen besteed werd. Deze les was daarom ook wat minder, maar de stagedag sloten we gezellig af met de laatste les dansen.

Vanavond hebben we aan school gewerkt en tussendoor in onze pauze hebben we gezellig een spelletje gedaan. Daarna zijn we weer doorgegaan met school totdat het tijd was om te gaan slapen.


Sollicitatie en avondje Red Stone (Vrijdag 26 mei, dag 106)

Met de nieuwe indeling van het stagelopen, zou ik eigenlijk vandaag stage hebben moeten lopen. Maar deze week had ik niet vandaag maar dinsdag stage gelopen doordat ik vandaag een sollicitatiegesprek had. Deze had ik rond half een en daar heb ik me in de ochtend op voorbereid. En.. er is goed nieuws uit voort gekomen, want ik mag proefdraaien op het moment dat ik terug ben in Nederland! Vanuit daar wordt gekeken of ik wel/niet geschikt ben voor deze stageplek. Het is nog niet definitief maar ze waren ook erg positief en we zijn in ieder geval een stapje dichterbij.

Verder heb ik vandaag aan school gewerkt. Daarna ging ik met de meiden weekend vieren en zijn we weer een keer een avondje uit geweest. Eerst zijn we naar een nieuwe club gegaan waar ook andere mensen van het hostel waren en dat was best een leuke plek. Vervolgens hebben we de avond afgesloten in de inmiddels wel bekende club: Red Stone. Onze taxi Uhuru bracht ons weer heen en weer en hij vroeg hoe het met papa en mama ging. Toevallig is papa vandaag jarig! wat ik hem na zijn vraag heb verteld. Uhuru heeft nog speciaal voor papa een verjaardagsboodschap ingesproken, schattig. Daarnaast had ik al een keer eerder verteld dat mama zijn naam moeilijk kon uitspreken, waardoor ze hem Oerieboerie noemde. Hij begon er telkens opnieuw over en kon maar niet stoppen met lachen. We hebben afgesproken dat het zijn tweede naam/bijnaam wordt, haha.


Goed nieuws, slecht nieuws (Zaterdag 27 mei, dag 107)

Vandaag was het echt een lazy saturday na een avondje stappen. We waren moe en hadden niet echt zin om iets te gaan ondernemen. Zelfs niet om boodschappen te doen voor de lunch, waardoor we hadden besloten om een lekkere pizza te laten komen.

Tijdens het avondeten had Amanda (manager van de hostels) goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is: we mogen weer terug naar ons oude vertrouwde hostel 2! Het slechte nieuws is: het is maar voor één week. Het dak van hostel 1 is namelijk in slechte staat en ze hadden niet zo’n heftig regenseizoen verwacht. Hierdoor is het dak op verschillende plekken gaan lekker en op één plek is het plafond daardoor al een keer naar beneden komen zetten. Nu het nog laagseizoen is en er weinig mensen verblijven, wilde ze het direct nu doen. De mensen waar ze het hostel van huren waren namelijk op bezoek geweest en die wilde daar direct mee aan de slag. Geen probleem, wij gaan wel naar hostel 2. Daar was alleen niet iedereen het mee eens, dus de mensen die in een tent sliepen, wilden daar in de tent blijven slapen. Enkel de mensen die in het huis slapen en dat waren er op dit moment slechts drie (excl. ons), gaan met ons mee. De rest gaat er enkel eten, dat is wel jammer voor de sfeer in de groep.

Verder heb ik samen met Femke lekker burgerlijk rummikub zitten spelen op de zaterdagavond. Het moet niet gekker worden.. ;-)


Verhuizing 2.0 (Zondag 28 mei, dag 108)

De zondag ben ik gestart met geroosterde broodjes met Nederlandse kaas. Papa en mama hadden voor mij kaas uit Nederland meegenomen en wat had ik die gemist, zo lekker weer!

Na het ontbijtje zijn we maar direct gestart met al onze spullen in te pakken om te verhuizen naar hostel 2. Je denkt dat je dat wel even doet in een paar minuten, maar om alles passend in de koffer te krijgen en alles goed af te sluiten (zodat niet nog een keer de shampoo gaat lekken ;-) ), ben je er toch langer mee bezig dan je denkt. Vervolgens hebben we op Uhuru gewacht die ons en al onze bagage weer heeft gebracht bij ons oude vertrouwde stekkie; hostel 2.

Daar heb ik meteen wat spullen die ik nodig denk te hebben uitgepakt en de rest heb ik in mijn koffer laten zitten voor die ene week die we nu bij dit hostel zijn. Ik heb meteen nog even fanatiek aan school gewerkt en vervolgens zijn we weer terug naar hostel 1 gegaan om daar avond te eten. Vanaf morgenochtend wordt het ontbijt en het avondeten geserveerd bij het hostel waar wij verblijven.


7.30? Tijd om aan school te werken! (Maandag 29 mei, dag 109)

Vanochtend ben ik erg fanatiek van start gegaan. Ik zat om half acht ’s ochtends al aan school te werken. Ik was namelijk om kwart over zes al wakker en ik had mezelf voorgenomen als ik nog wakker was als de meiden gingen ontbijten voordat ze naar stage gingen, ik ook uit bed ging. Dit was het geval en zo gezegd, zo gedaan. Normaal gesproken ben ik niet echt een ochtendpersoon maar ik heb een hoop gedaan en dat is toch een fijn gevoel! Verder hebben we onze favoriete pasta van maandag weer gegeten. Ik had die een maand lang had moeten missen, maar daarom smaakte die extra lekker haha.


Home alone/Hostel alone (Dinsdag 30 mei, dag 110)

Vandaag had ik het rijk voor mij alleen. Ik was namelijk de enige bij het hostel en kon daarom in alle rust aan school werken. Anouk was naar stage en Femke en Sanne hadden bezoek vanuit Nederland.

Ondertussen kregen we te horen dat ze nog steeds niet gestart zijn met het renoveren van het dak bij hostel 1. Ze waren namelijk eventjes vergeten dat ze hier een vergunning voor nodig hadden. Alle materialen zijn blijkbaar al aanwezig, het is alleen nog wachten op de vergunning: pole pole…


Stage met Anouk & opgesloten in de kamer (woensdag 31 mei, dag 111)

Vanochtend had ik wat opstartproblemen doordat ik slecht had geslapen. Echter op het moment dat ik de poort van stage binnen kwam gelopen, was dat meteen verdwenen! De kinderen rende weer naar me toe om me te komen knuffelen en weer van alles te laten zien. Mijn humeur was meteen weer goed!

Vandaag zijn we niet met zijn vieren naar stage gegaan, maar ben ik samen met Anouk gegaan. Femke en Sanne kwamen vandaag wel even langs om ons stageadres te laten zien aan hun familie die momenteel op bezoek is. Gek genoeg waren de kinderen vandaag vrij rustig en dit veranderde ook niet na dat bezoek waar Anouk en ik even bang voor waren omdat dat ook op de kinderen natuurlijk indruk maakt. Daar hadden we even geluk mee!

’s Ochtends heb ik met een kind uit de autismeklas wat oefeningen gedaan voor een ontwikkelingsplan die ik voor hem heb opgesteld. Hij heeft namelijk een erg hoge intelligentie maar hij krijgt dezelfde opdrachten aangeboden als de kinderen met een veel lagere intelligentie. Na veel observaties en oriëntatie heb ik een plan opgesteld. Heel kort gezegd is het doel dat ik uitdagendere opdrachten voor hem maak en de leerkracht daar vervolgens in begeleid met het geven van deze opdrachten zodat het kind zich verder kan ontwikkelen. Eerst deed ik met hem opdrachten apart en in het begin was het nog wat complex, maar op een gegeven moment vond ik mijn weg om hem op de juiste manier te begeleiden. Ik vond het dan ook erg leuk om een keer persoonlijke begeleiding te geven in plaats van de hele groep.

Op het centrum zijn twee therapieruimtes aanwezig. Eén ruimte doet me eigenlijk denken aan een kale sportzaal met allerlei grote materialen erin en een andere ruimte is veel kleiner en is huiselijk ingericht met banken en matten etc. Echter zie ik niet veel gebruik worden gemaakt van die laatste ruimte, tot vandaag. Een therapeut ging nu aan kinderen met autisme en kinderen uit de kindergarten therapie geven. Aangezien ik dat nog niet eerder had gezien (en Anouk gisteren al), mocht ik vandaag meekijken en meehelpen. In de ruimte werden de kinderen onder een erg zwaar kleed gelegd voor de druk zodat de kinderen wat rustiger worden. Vervolgens masseerde de therapeut de kinderen en na wat uitleg deed ik dat ook bij de andere kinderen. Het was mooi om te zien dat de kinderen die normaal gesproken haast niet stil kunnen zitten, nu helemaal tot rust kwamen. Ze kwamen niet van hun plek af. Normaal gesproken is mijn tas niet veilig maar nu stond deze in dezelfde ruimte en ze keken er totaal niet naar om. Op een gegeven moment gingen de kinderen in een kruipbuis liggen en rolde ik deze samen met de therapeut heen en weer. Het was interessant om dit een keer meegemaakt te hebben!
Aan het eind van deze dag was het weer tijd voor sport. Er werden verschillende spellen aangeboden aan de kinderen en het blijft leuk om hier aan mee te doen. De kinderen zijn namelijk erg fanatiek en er hangt een leuke sfeer. En nog leuk om te melden: tijdens de warming-up gebruikte ze wat oefeningen die wij in de themaweken hebben uitgevoerd. Het is toch leuk om met eigen ogen te zien dat ze daadwerkelijk dingen oppikken en uitvoeren, doen we het niet voor niks!

Na het avondeten waren Anouk en ik even naar de kamer gegaan en zaten we even op bed te kletsen. Op een gegeven moment wordt er op de deur geklopt door een Deense meid om te vragen of we zin hadden in een filmavondje. Ze vroeg of ze binnen mocht komen en we antwoordde uiteraard met ja. Ze kwam alleen niet binnen. Ze vroeg of we de deur op slot hadden gedaan, maar daar hebben we de sleutel niet eens voor. Ik stond op om de deur open te komen doen, totdat we tot de conclusie kwamen dat ik hem ook niet open kreeg. Oeps we hadden dus daadwerkelijk een probleem: de deur kon niet meer open. Ja daar stonden we dan. We dachten meteen aan een vluchtroute via het raam, maar daar zit aan de buiten kant van dat ijzerwerk voor (weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen), maar in ieder geval, daar konden we niet doorheen. Een andere optie was er niet. Inmiddels kregen we van de andere kant van de deur instructies die we moesten opvolgen om het slot open te maken. Het probleem was namelijk dat er in dat pinnetje wat met de deurklink normaal gesproken meebeweegt, geen beweging meer was in te krijgen. De deurklink bewoog namelijk wel, maar dat pinnetje niet. Niks mocht baten. Vervolgens moesten we dekking zoeken want Tom (manager) zou wel even de deur intrappen. Echter lukte hem dat niet en werd er iemand anders gebeld die het slot zou komen repareren. Maar.. pole pole. Op een gegeven moment hoorden we dan toch echt geritsel aan de deur en niet veel later zagen we weer licht in de duisternis, uuh van de gang ;-). Na meer dan een uur waren we dan eindelijk weer bevrijd, alleen een beetje jammer dat onze kamer aan de gang/woonkamer grenst en de deur niet meer dicht kan.. Maar goed, met dit verhaal wat alleen ons weer kan overkomen sluit ik alweer mijn 16e blog af.

PS. Sorry maar helaas, er zijn geen foto’s gemaakt deze week..