Week 5
Door: Leonie van Tilborg
Blijf op de hoogte en volg Leonie
18 Maart 2017 | Tanzania, Moshi
Femke en ik hebben onze donderdag weer besteed aan school. Niet alleen om aan opdrachten te werken, maar ook om te solliciteren voor een afstudeerstage. Als ik namelijk terug kom naar Nederland heb ik eerst zomervakantie, maar vanaf september tot en met juli moet ik vier dagen stagelopen. Hiervoor ben ik opzoek naar een uitdagende stageplek, dus mocht er nog iemand een tip en/of een connectie hebben, hoor ik het graag!
Met gevaar voor eigen leven stapte ik voor het eerst de tuc tuc in. Ik denk dat ik het het beste kan vergelijken met een golfkarretje. Het is namelijk een klein wagentje op drie wielen. Deze wielen zijn alleen heel dun en op de wegen in Afrika is het alles behalve stabiel kan ik vertellen. Het was wel grappig om het meegemaakt te hebben. Samen met Anouk ging ik even naar een hotel om informatie op te vragen. In dit hotel verblijven onze ouders als ze ons komen bezoeken. Het hotel zag er verzorgd uit en we kijken er naar uit om de omgeving aan onze ouders te kunnen laten zien!
Na het eten zaten we rustig aan tafel. Tenminste, dat dachten we... Totdat we opeens van Anouk een appje kregen die op dat moment in onze kamer was: “Kan er iemand komen?? SPOED.” Femke en ik zagen het appje tegelijk dus trokken een sprintje naar de kamer. Daar stond Anouk lichtelijk in paniek, met d’r te kleine handdoekje. Terwijl ze aan het douchen was, kwam er rook en vlammen uit de douchekop. Zoals het Anouk zei, het scheelde niet veel of ze was geëlektrocuteerd haha. Heel het hostel moest lachen, dat het uitgerekend weer bij onze douche moest gebeuren. De mensen van het hostel hebben inmiddels ook wel door dat er altijd wel iets bij ons of iets op onze kamer gebeurd. Het is nooit saai in ieder geval.
Art Market & Chocolate Cheesecake (vrijdag 10 maart, dag 29)
Aangezien Femke en ik gisteren heel de dag aan school hadden gewerkt, wilden we vandaag eerst even naar de Art market gaan. Dit is een “markt” waar allerlei souvenirs, zoals beeldjes en schilderijen worden verkocht. Het zijn allemaal kleine hutjes als ware die naast elkaar staan. In principe heeft haast elk hutje dezelfde spulletjes, maar is het allemaal net iets anders gemaakt en heeft de een net wat meer dan de ander. Op een geven moment wilde we wat kopen en moesten we afdingen. Tenminste, er was ons van te voren verteld dat je nooit moet geven wat ze in eerst instantie vragen. We hebben onze charmes in de strijd gegooid en zijn tevreden met het eindresultaat.
Het was vandaag erg heet en aangezien we al af hadden wat we deze week af moesten hebben voor school, hadden Femke en ik tussendoor even een zon pauze. We hebben twee teilen gepakt en gevuld met water. Voor een lekkere verkoeling zaten we prima in zo’n teil in de tuin, niks mis mee.
’s Avonds hadden we nog niet iets op de planning staan. Opeens kwamen twee Deense meiden met het idee om bij een café wat te gaan drinken die tevens bekend zijn om hun lekkere taarten. We kwamen daar aan en we hebben even met zijn allen voor de vitrine weg staan kwijlen. Ze hadden verschillende chocoladetaarten en fruittaarten. Mijn keuze was gevallen op de chocalate cheesecake met een latte machiato. Dit had ik van te voren in Nederland niet durven dromen, wat was het lekker! Nadat we onze buik goed hadden gevuld, hebben we een gezellig spelletjesavond gedaan. Klinkt als een prima vrijdagavond, toch?
De eerste maand vieren (zaterdag 11 maart, dag 30)
De zaterdagochtend is inmiddels de “ik maak mijn blog af en upload hem” ochtend. Hier gaat namelijk nog wat meer tijd inzetten dan je van te voren in schat, maar ik blijf het een leuke manier vinden om jullie toch op de hoogte te kunnen houden van mijn avonturen aan de andere kant van de wereld. En de reacties die ik krijg, blijven leuk!
Verder hebben we een chillmiddagje gehouden; rustig lunch gehaald en gemaakt, wat wasjes gedaan en wat opgeruimd. We hadden gepland om aan het eind van de middag wat leuks te gaan doen met zijn vieren. Dit werd mede gestimuleerd door wat er op het menu bij het hostel stond vanavond. Dit hebben we twee keer gehad op de zaterdagavond en dat viel niet bepaald in de smaak bij ons. Aangezien we nog niet uiteten waren geweest (met zijn vieren), hadden we besloten om uiteten te gaan. Bij een chilllounge was het eerst cocktailhour, dus zijn we daar eerst een cocktail gaan drinken met soort van chippies met verschillende sausjes. Aangezien ze niet echt lekkere dingen hadden voor het avondeten, gingen we ergens anders heen voor het diner. We zijn er al eerder een keer wezen lunchen en uit verhalen hebben we gehoord dat ze daar goed eten hebben. En dat was het ook, een burrito met beef, kaas en champignons en (soort van) frietjes! Verder hebben we daarna nog even zitten chillen op banken en zijn vervolgens naar huis gegaan. Het was leuk om een keer wat met zijn vieren te doen. We hebben ook even de afgelopen maand doorgenomen, want de eerste maand zit er alweer op.. Deze blog is alweer het begin van week 5, het gaat zo snel. Ik ben benieuwd of de komende weken net zo snel gaan.
HOT SPRINGS (zondag 12 maart, dag 31)
Jeej, vandaag was het dan zover. Heel de week hadden we naar deze dag uitgekeken, de hot springs! Totaal zijn we met ongeveer 15 anderen rond 10 uur vertrokken. Het was nog een hele rit er naar toe, want onderweg werden we meerdere malen aangehouden voor controle. Vraag me niet wat voor controle het was, want we moesten tijdens elke controle lang stil staan. Ondertussen zagen we de mensen die ons aanhielden, weinig uitvoeren. Nadat we deze controles drie keer hadden gehad, gingen we “off the road”. Hiermee wordt bedoeld dat we de asfalteerde weg afgingen en verder gingen hobbelen op bruine ongelijke zandwegen. Ik kan soms klagen van het gehobbel in alle dorpjes bij mij in de buurt in de bus 121, maar dit is vergeleken met de Dalla Dalla op deze wegen er niks bij.
Aangekomen bij de Hot springs, keken we onze ogen uit. Wat een paradijs! Het water was hel blauw en het was een prachtige omgeving. Om te bewijzen dat ik niet overdrijf, heb ik wat foto’s toegevoegd van deze heerlijke dag.
Bij de Hot springs leek ik ook even Jane van de film Tarzan. Er was namelijk een touw waar je slingerend het water mee in kon springen. Af en toe werd ik wel kriebelig van de dingen die ik aan mijn benen voelde, want er waren dus ook visjes in het water die net als bij Dr. Fish. in een bak met water aan je voet knabbelen.
Het was super gezellig met elkaar en we zijn haast heel de dag in het water geweest. Je kon ook naar verschillende plekjes waar de omgeving weer anders was. Zo moest je 5 min verder door de stroming en kwam je juist weer bij een heel open water met meer zon vergeleken met een ander gedeelte.
Rond vier uur zijn we naar huis gegaan, aangezien het nog een tijdje hobbelen was naar het hostel. Aangekomen bij het hostel, hebben we chinees bij de enige echte mr. Jeng besteld. Noodles en kip met champignons, het was weer smullen.
Zoals jullie hebben kunnen lezen was het een meer dan geslaagd weekend, dus we kunnen er weer tegenaan de komende dagen op stage!
Steeds meer gewend (maandag 13 maart, dag 32)
Vanochtend was ik zoals gewoonlijk in de klas bij de kinderen met autisme. De leerkracht had kaartjes in haar handen waar de cijfers op stonden. Deze moesten de kinderen een voor een hardop zeggen in het Engels en Swahili. Op een gegeven moment moest de leerkracht een kind naar de therapie ruimte brengen. Normaal gesproken lopen de kinderen daar zelf heen, maar dit keer was het kind weer teruggelopen. De leerkracht vroeg of ik het van haar wilde overnemen. En daar stond ik dan opeens, voor de klas met de cijferkaartjes in mijn hand. Gelukkig kende ik de cijfers inmiddels ook in het Swahili. Ik verbaasde me erover dat de kinderen naar mij luisterde, aangezien dit met gezag binnen deze cultuur nog steeds lastig is soms. Het was een leuke ervaring dat de leerkracht mij vroeg en dat de kinderen naar mij luisterde en daarnaast ook leuk meededen. Dit klinkt gewoon, maar dat is het binnen deze cultuur totaal niet. Ik heb wel gemerkt dat je veel moet overbrengen met je lichaamstaal. In Nederland wordt dit misschien gezien als overdreven, maar ik denk doordat ik deze taal haast niet spreek, ik op deze manier de kinderen alsnog weet te enthousiasmeren om de concentratie erbij te kunnen houden.
Nadat de kinderen alle cijfers hadden opgenoemd, gingen we in schriftjes werken. Hier hebben ze echter geen schriftjes (werkboeken) waar de sommen of andere opdrachten in staan. De leerkracht en ik hebben dus uit een boek in het schrift wat sommen en/of opdrachten geschreven. Er hing echt een bepaalde rust in de klas die ik nog niet eerder had meegemaakt. Ik merk dat ik steeds meer mijn eigen weg vind om te passen bij de behoeften van de kinderen. Zo kon een kind zich echt niet concentreren en in Nederland heb je middelen om het dan af te schermen voor het kind, maar dat is hier geen optie. Vandaar had ik nu mijn handen afgebakend voor hem en lukte het om te concentreren op zijn schrift. Op deze manier gaat alles steeds beter en leuker!
Normaal gesproken als wij weggaan van stage, staat het “Gabriella busje” waar sommige kinderen mee naar huis worden gebracht nog niet klaar. Dit keer stond hij al helemaal ready om de kinderen naar huis te brengen en mochten wij ook instappen. Waar wij naar links moeten voor de Dalla Dalla, ging het busje eerst naar rechts. Hierdoor hebben we eerst een paar kinderen afgezet en konden we een beeld krijgen waar ze wonen. De kinderen die wij hebben afgezet wonen in een “oke woning” voor hier. Deze woningen staan wel achter een groot hek die vergrendeld zijn met een slot. Het waren wel luxere woningen dan Femke en ik hadden verwacht, maar misschien was het ook een wat luxere wijk. De andere kinderen wonen namelijk een hele andere kant op en misschien zijn daar de woningen weer totaal anders. Dit hebben we alleen niet kunnen zien, want we moesten er eerder uit voor onze Dalla Dalla.
Even lekker douchen zit er na het incident van afgelopen donderdag niet meer in helaas. De afgelopen dagen mochten we de heet water knop niet meer omzetten en moesten we dus (ijs)koud douchen. Nu wordt het morgen gemaakt, dus hopelijk is dan onze douche weer van ouds.
Nu ik dit aan het schrijven ben, is het half negen. Het duurt echter niet lang meer voordat we in bed liggen. We zijn super moe van deze dag, maar wel een hele leuke dag! Hopelijk brengt stage morgen net zulke leuke dingen als vandaag.
Warm welkom, of toch niet (dinsdag 14 maart, dag 33)
LEO NI! LEO NI! LEO NI JUMANNE! werd er geroepen op het moment dat Femke en ik ’s ochtends de grote zaal binnen kwamen gelopen. Wat een warm welkom ging er meteen door mijn gedachte heen! Totdat ik vrij direct besefte dat ze mij (Leonie) helemaal niet begroette, maar er gezegd werd “vandaag is, vandaag is, vandaag is het dinsdag”. Ik vraag me af wanneer ik er aan gewend ben dat ze zo vaak Leo(nie) zeggen zonder dat ik denk dat het voor mij bedoeld is, aangezien je automatisch toch omkijkt met de gedachte dat ze je roepen. Ik moet er altijd wel om lachen en het voordeel is dat de kinderen mijn naam hierdoor wel goed uit kunnen spreken ;-).
Vanochtend ben ik niet naar de klas met kinderen met autisme geweest, maar een keer naar de special needs klas. In deze klas zitten kinderen met verschillende beperkingen. Op een gegeven moment kreeg ik de taak om 5 kinderen te begeleiden met het invullen van een opdracht. Hoe het precies zit, weet ik nog niet helemaal, maar ze leren hier soort van klanken zoals “ba” “fa” “cha”. Nu moesten de kinderen “ba” be bi bo bu, cha che chi cho chu, fa fe fi fo fu etc. invullen. Hier kwam mijn eerste Swahilicursus toevallig goed van pas, doordat we dit door middel van een liedje hebben geleerd. Hierdoor wist ik de klanken uit mijn hoofd waardoor ik de kinderen beter kon begeleiden.
Vandaag heb ik een gesprek gehad met Brenda (mijn stagebegeleidster). Het was een gesprek over mijn stageplan wat de basis vormt voor mijn stagedossier. Dit was een positief gesprek waarin zij ook met leuke ideeën kwam. Nu weet ik uit ervaringen dat het vaak wat mooier wordt gezegd dan in de praktijk naar voren komt, dus ik heb er niet al te hoge verwachtingen van zodat het me altijd mee kan vallen. Ik heb wel goede moed om er mee aan de slag te gaan en er verandering in te kunnen brengen met de andere studenten.
Vandaag was er iemand jarig en ter ere voor haar verjaardag gingen we even gezellig uit voor dessert. Dat “even” werd geen even meer. Op het moment dat je met veel mensen bent, moet je hier veel langer wachten. Vanavond was het “even” wel extreem lang, want het duurde alleen al 1,5 uur voordat we uiteindelijk ons drinken en toetje hadden gekregen. Na het toetje zijn we dus rechtstreeks naar bed gegaan om de volgende dag weer op stage goed te kunnen functioneren.
Het regent, het regent, wij worden allemaal nat (woensdag 15 maart, dag 34)
’s Ochtends heb ik met de kinderen in de autismeklas gekleid tijdens de les communicatie. Ze moesten allerlei dingen uit de keuken maken, zoals een mok en een lepel. Deze voorwerpen hebben ze vaker geleerd tijdens de les communicatie. Echter begrijp ik het verband met communicatie nog niet helemaal, dus dat zal ik nog een keer navragen. De les van vorige week wat in mijn vorige blog staat beschreven, dat de kinderen mij leerden begroeten, vind ik meer thuis horen bij de les betreft communicatie.
Vandaag had ik opnieuw een gesprek met Brenda, maar dit keer met Anouk, Sanne en Femke erbij. We hebben het gehad over opdrachten die wij met zijn vieren willen uitvoeren. Zo willen wij trainingen voor leerkrachten ontwerpen zodat zij handvaten leren om de agressie tussen de kinderen te verminderen. Ze zijn hier op het centrum namelijk tegen lijfelijk straffen van kinderen, maar kinderen mogen elkaar wel constant slaan, spugen, schoppen etc. zonder dat er wat van wordt gezegd. Dit idee was wat spannend om te vertellen, omdat we geen idee hadden hoe Brenda dit op zou vatten. Dit vatte ze verassend positief op en vond het juist goed omdat ze op het centrum tegen geweld zijn maar niet goed weten hoe ze dat het beste kunnen aanpakken. Het is een grote uitdaging waar we mee aan de slag kunnen gaan.
Nu gaan we weer over op het weer. Het gekke is namelijk dat het hier eerst een tijd begint te donderen in de lucht, voordat het echt begint te regenen. Nu begon tijdens onze laatste activiteit het steeds wat meer te donderen. Hiermee bedoel ik het weer, en niet de kinderen ;-). Nu zei onze stagebegeleidster dat we al mochten beginnen met lopen naar de Dalla Dalla, zodat we hopelijk voor de regenbui nog bij het hostel aankwamen. Helaas was dit niet het geval. Het laatste stuk voordat we de Dalla Dalla instapte, kwam het met bakken uit de hemel zetten. Met dit weer springt iedereen zo ongeveer de Dalla Dalla in en is er niks meer van het motto pole pole te merken.
In de Dalla Dalla komen mensen ook met hele boodschappen manden aan. Dit zijn bijvoorbeeld grote manden met ik schat rond de 50 bananen. Soms worden er ook dingen die mensen mee nemen in de achterklep gedaan. Dit is een smalle ruimte achter de laatste rij stoelen. Tijdens deze rit schoot de achterklep open en vielen al deze spullen op de weg. Je kan je voorstellen dat dit lichtelijk paniek veroorzaakte in combinatie met dit weer.
Vervolgens moesten we toch echt de Dalla Dalla weer uit om het laatste stukje te lopen naar het hostel. We kwamen als verzopen katjes aan, maar dit was niet super erg want het zorgde juist voor wat verkoeling. Dit komt omdat ondanks dat het regent, het alsnog rond de dertig graden is.
Vanavond was het tijd voor onze tweede swahililes. We hebben tijdens deze les geleerd hoe we moeten zeggen wie we zijn maar ook hoe we zeggen dat we bijvoorbeeld geen muzunku (blanke) meer willen horen. We hebben ook gevraagd om complimentjes te leren aangezien we dat een belangrijk onderdeel vinden voor het contact met kinderen. Vandaag zijn we betreft de Swahilise taal weer heel wat wijzer geworden. Safi Sana (good job)!
-
18 Maart 2017 - 23:53
Kees En Leny Van Tilborg:
Hoi Leonie
Leuk om al je belevenissen weer te lezen en mooi dat het vertrouwen toeneemt.
Wij zien het van je foto's maar in werkelijkheid zal het nog mooier zijn!!
Weer een groet vanaf de Giessensesteeg. -
19 Maart 2017 - 20:11
Tonny:
Hoi Leonie, wat een belevenissen weer, leuk om te lezen, en alweer 5weken, gaat best snel,
we blijven je volgen hoor, groetjes van ons
. -
19 Maart 2017 - 21:40
Mirella:
Hoi Leonie,
Wat leuk om te lezen wat je daar allemaal beleefd.
Fijn dat het goed gaat.
Veel suc6 en genietse nog van dit avontuur!
Groetjes Mirella -
21 Maart 2017 - 21:27
Henk Naaijen:
Hoi Leo ie, ik was net bin je moeder en die vertelde natuurlijk van jouw belevenissen in Zambia.
Wat goed dat je dít doet. Heb nog niet al je verslagen gelezen. Wel je foto's gezien. Maar ik ga ze zeker nog lezen! Groetjes uit rijsik -
21 Maart 2017 - 22:13
Henk Naaijen:
Wat lomp. Tanzania natuurlijk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley