Week 4

Honey badgers (donderdag 2 maart, dag 21)

Vandaag was even een relaxdag. Femke en ik hadden gezien dat het dit weekend niet zo zonnig werd (wel warm maar niet zonnig), en daarentegen scheen de zon vandaag volop. Om even op de weersvoorspellingen te vertrouwen, hadden we besloten om vandaag lekker naar het zwembad te gaan en de schooldag te ruilen met een dag in het weekend. In het weekend hebben we nog niet echt plannen en het is natuurlijk zonde als we deze zonnige dag dan niet benutten. En stiekem hebben we wel even zin in een relaxte dag na een inspannende week stage.

Eerst hebben we een klein wasje gedaan en vervolgens zijn we naar de supermarkt gegaan. We zijn wezen lunchen bij het zwembad, maar voor morgen wilden we het alvast in huis hebben. Het is hier alleen nog een hele klus om een lunch te verzorgen. Nu hebben ze wit en tarwebrood en dat is het enige (en lekker vers is anders). Bovendien moet je creatief zijn om wat op je brood te doen. Eigenlijk hebben ze alleen pindakaas. Maar aangezien ik ongeveer 5 boterhammen per dag eet en dit keer het aantal dagen dat ik er ben, wil je weleens wat anders dan pindakaas. Vorige week hadden we een klein winkeltje ontdekt waar ze kaas verkochten. Eigenlijk verdiende dit de naam kaas niet eens, maar het was tenminste iets.
Er is wel een winkeltje met wat meer westerse producten, zo stond er een pot jumbo sperziebonen. Dat stond dus ook echt met de Nederlandse vertaling op de verpakking in een Afrikaanse winkel, best funny. Zo zagen we ook een bakje Philadelphia staan, maar je slaat twee keer achter over bij de prijs. Zo’n bakje kost in Nederland, ik gok tussen de 2 en 3 euro? En hier betaal je voor hetzelfde bakje 6,50. Het is dus moeilijk om wat op brood te krijgen, maar dit komt (waarschijnlijk) doordat de lokale bevolking haast geen brood eet.

Zoals net verteld zijn we vanmiddag naar het zwembad gegaan, maar niet dezelfde als de vorige keer. En wauw deze was nog mooier en je kon ook zitten in het water, bij het andere zwembad was het meteen diep en gelijkvloers. Ik kan het natuurlijk niet laten om hiervan wat fotootjes van toe te voegen ☺.


Onze Richie (vrijdag 3 maart, dag 22)

Vandaag hebben Femke en ik letterlijk heel de dag aan school besteed tot de andere twee meiden terug kwamen van stage. Nu heb ik het regelmatig over Johnny gehad, dit is eigenlijk onze bewaker. Nu hebben we ook nog een tuinman, en die is net zo grappig. Als we druk bezig zijn voor school komt hij de tafels schoonmaken. Hij leert ons elke keer swahili woordjes en hij blijft maar lachen en probeert wat Engels te brabbelen. Als we dan terug praten in het Engels lacht hij terug met een grote glimlach maar volgens mij snapt hij de helft van de tijd er niks van. Het is schattig om te zien dat hij zo dankbaar is, want al hebben we bijvoorbeeld nog wat groente of fruit over van de lunch, smiled hij van oor tot oor en bedankt hij je meerdere malen. Terwijl wij anders de kliekjes zonder pardon in de kliko zouden gooien.

Verder hebben we niet veel spannends beleefd. Vanavond was het pizza avond aangezien de Deense meiden morgen weggaan. Daarom hebben we ook met zijn allen een spelletjesavond gehouden. Tijdens de spelletjesavond viel de stroom veel uit en daar zaten we dan, met kaarsjes en lichtjes spelletjes te spelen. Soms kijken we er niet meer eens van op als de stroom uitvalt en zien we wel wanneer die het weer doet.


Productieve zaterdag (zaterdag 4 maart, dag 23)

Vandaag zijn Femke en Anouk naar een soort van markthal in Moshi geweest om groente en fruit te halen. Aangezien er niet veel beleg is, moet je het zelf maar maken. We hebben allerlei groenten zoals paprika en courgette in de pan gebakken met soort pastasaus. Op een broodje smeren en eten maar!

Rond half twee was het afscheid nemen van de zogenoemde Danish Invation. Het waren zes Deense meiden die vandaag gingen vertrekken naar Zanzibar. Nadat ze vertrokken waren, was het erg rustig in het hostel. Maar morgen komt er een nieuwe Deense invasie, dus het is van korte duur. We zijn wel benieuwd naar de andere mensen aangezien we het met deze meiden goed konden vinden.

Er hadden twee meiden initiatief genomen om milkshakes te maken. Ze hadden de ingrediënten in huis gehaald en wilden letterlijk net beginnen, tot de stroom precies op dat moment uitviel. Het was vandaag wel raak, want elke keer is de stroom uitgevallen. Gelukkig hadden we alleen plannen om aan school te werken. Na een productieve zaterdag aangezien we veel voor school hebben gedaan, zijn we vanavond gezellig een drankje gaan drinken met wat meiden.


Hoog bezoek! (zondag 5 maart, dag 24)

Zondag is rustdag. Dus deze zondag wilden we het zwembad aan Sanne en Anouk laten zien waar Femke en ik afgelopen donderdag zijn geweest. We hadden op de planning om ’s middags te gaan, maar het was (ondanks dat ze bewolking aangaven) prachtig weer met geen wolkje aan de lucht. Dus we hebben besloten om vroeg (10 uur) naar het zwembad te gaan. Met de lunch heb ik een heerlijke tonijnsalade op, een keer wat anders dan broodjes pindakaas.

Er zijn twee honden bij het hostel en deze waren erg onrustig. Ze waren constant aan het rennen rond het hostel en aan het blaffen. Op een gegeven moment ging ik mijn handdoek ophangen in de tuin en hoorde ik wat op het dak. Iedereen keek naar mij van, huh leo wat kijk je raar? Maar ik wist niet wat ik zag, we hadden hoog bezoek! Keek ik opeens recht in de ogen van een aap! Een blue monkey! Hij was aan het klimmen op het dak en was razendsnel. Hij wordt de blue monkey genoemd omdat hij een blauw broekje aanheeft ;-).

Verder heb ik vanavond nog contact gehad met het thuisfront en wat vriendinnetjes in Nederland. Ondanks dat ik haast elke dag wel eventjes kan whatsappen, is het toch fijn om even “echt” contact te hebben met elkaar. Voor mijn vertrek heb ik van vriendinnetjes ook een soort flesje gehad met allemaal kleine boodschapjes. Elke week kan ik er een open maken wat toch een fijn gevoel geeft. Bij de foto’s is te zien wat ik bedoel!


Go with the flow (maandag 6 maart, dag 25)

Vandaag waren de kinderen redelijk rustig (in zoverre dat mogelijk is). Ze waren in ieder geval niet zo aanhankelijk als vorige week, waardoor het contact een stuk soepeler verliep. Tussen de lessen door hebben we soms wel langere pauzes waarin we moeten wachten, maar he het is Afrika, dus alles pole pole. Ik ervaarde het ook niet als vervelend vandaag want er hing een prima sfeer.

Vandaag was er de les story telling. Er stond een man een heel verhaal te vertellen. Ik was benieuwd wat hij precies aan het vertellen was en vroeg het daarom aan een leerkracht. Zij vertelde dat hij een verhaal aan het vertellen was met een boodschap erin verweven. Het ging over een meisje die geen mensen begroette en dat ze daardoor steeds lelijker werd, ze legde het nog verder uit. Eigenlijk was het vergelijkbaar met een prentenboek en/of sprookje in Nederland. Terwijl wij in Nederland dus gebruik zullen maken van (prenten)boeken, verteld hier dus een man een verhaal uit zijn hoofd aan de kinderen. Terwijl hij het verhaal aan het vertellen was, maakte hij gebruik van bewegingen en gezichtsuitdrukkingen om het met zijn lichaamstaal te verduidelijken voor de kinderen. Het was even een gek besef dat dit niet wordt gedaan aan de hand van (prenten)boeken maar op deze manier, terwijl in Nederland boeken een belangrijk onderdeel zijn in de ontwikkeling van kinderen.

Op de terugweg was het weer lekker proppen in de Dalla Dalla. Het probleem is dan dat we dus niks zien, en zo ook niet waar we zijn. Dit is dan wel een dingetje op het moment dat we uit moeten stappen. We zaten na een paar haltes inmiddels achterin in het busje, dus toen we uit moesten stappen, moest ongeveer het halve busje voor ons leeg. Terwijl alles hier op zijn pole pole moet, moet dit zo snel mogelijk gebeuren. Dit komt doordat er anders andere Dalla Dalla’s aankomen die eventueel mensen dus eerder op kunnen pikken dan de Dalla Dalla waar wij inzitten.


Kippen & muzunku (dinsdag 7 maart, dag 26)

Vanochtend was het voor Dalla Dalla begrippen, redelijk rustig in de Dalla Dalla. Dit was even wat lekkerder wakker worden dan in zo’n overvolle Dalla Dalla die elke keer de weg afsjeest om de volgende mensen er in te proppen. En het is letterlijk proppen, want soms hang ik gewoon met mijn hoofd uit het raam om fatsoenlijk adem te kunnen halen. Ondanks dat, moet ik er altijd wel om lachen hoe het er aan toe gaat in zon Dalla Dalla, want het blijft elke keer opnieuw een verassing hoe je er bij gaat zitten in zo’n busje.

Elke ochtend hebben we op stage in de grote ruimte een gezamenlijke start. De kinderen zingen en wensen elkaar goedemorgen. Wat er verder wordt gezegd, weet ik niet precies doordat dit enkel in het Swahili wordt gedaan. Tijdens deze gezamenlijke start, liepen er opeens kippen in deze zaal. Opvallend was dat de kinderen daar totaal geen aandacht aan schonken en gewoon verder luisterde naar de leerkracht. Al vliegt er in Nederland een vlieg rond zijn de kinderen al snel afgeleid bij wijze van spreken, dus ik was verbaasd dat het niks deed met de kinderen. Ik moet zeggen dat ik er zelf niet geheel rustig bij zat met de gedachte dat er elk moment een kip tussen je benen door kon lopen. Het gebeurt trouwens wel vaker, want zo liep er pas een geit tijdens het eten in dezelfde ruimte. Dit komt omdat er ook dieren op het centrum zijn die de jeugd uit de voccational class moeten verzorgen. Dit leren ze met de gedachte “zorgen voor”.

Na deze start ging ik samen met de kinderen met autisme naar hun lokaal toe. Het was communicatie les. In deze les leerden ze hoe ze mensen moeten begroeten. In dit geval, hoe ze mij moeten begroeten. Zo moesten de kinderen allemaal naar buiten met de leerkracht en 1 voor 1 op de deur kloppen en vervolgens “goedemorgen leerkracht” in het Swahili zeggen. De leerkracht probeerde ook af te leren dat de kinderen ons geen “muzunku” mogen noemen (weet niet of je het daadwerkelijk zo schrijft). Dit betekent namelijk blanke/witte. Je zou het moeten zien dat ik die kinderen constant zwarte zou noemen. Ik vond het goed dat ze dit uitlegden aan de kinderen en vervolgens probeerde ik dit te stimuleren gedurende dag door mij naam te zeggen al noemen ze mij opnieuw muzunku. Ik kan vertellen dat het toch fijner is dat de kinderen je bij naam noemen in plaats van constant muzunku.

Zoals ik had verteld heb ik vorige week samen met Femke onze eerste les gegeven. Vandaag gaven we opnieuw deze les maar met een andere werkvorm. Het was leuk om te zien dat de kinderen enthousiast waren. Alleen de leerkrachten zaten er net zo bij als vorige week. Ik merk aan mezelf dat ik de houding van de leerkrachten soms nog wat lastig vind, aangezien dit heel anders is dan ik gewend ben in Nederland.

Het is tot nu toe ongeveer elke dag rond de 30 graden geweest, de ene keer met veel zon en de andere keer wat meer bewolkt. Nu was het vorige week wel een stuk bewolkter dan deze week en daardoor heb je sneller het idee dat het deze week mooier weer was. Zo was het vandaag rond de 35 graden, maar het scheelt dat het hier niet benauwd is als het zo warm is en kan je gewoon dingen blijven ondernemen.

Morgen zit er eerst een stagedag op ons te wachten en vervolgens onze eerste Swahilicursus. Dat wordt dus een wat langere dag dan normaal gesproken, dat betekent: lekker op tijd slapen ☺.


Mambo poa (woensdag 8 maart, dag 27)

Iets wat mij op een gegeven moment ging opvallen op stage, is dat ze veel tijd besteden aan cijfers, nummers en kleuren. Verder krijgen ze veel dansles en soms betreft zelfverzorging. Gisteren heb ik dan verteld over de les communicatie, maar dit was de eerste keer dat ik dit in een maand zag en duurde slechts een half uurtje. Iets wat ze hier totaal niet leren, is om gevoelens te uiten. Ze leren bijvoorbeeld geen verschillende emoties en hoe je dat aan de ander kan herkennen. In Nederland ervaar ik dit juist als belangrijk zodat je rekening kan houden met elkaar. Hier leren ze juist het tegenovergestelde. Het gaat hier namelijk altijd goed met je. Ze leren als iemand vraagt: “How are you?” te antwoorden met “I’m fine”. Ditzelfde geldt in het Swahili. De lokale bevolking roept vaak naar je mambo (hey hoe gaat het?) en dan zeg je dus altijd “poa” (goed)! terug. Zelfs als het wat minder met je gaat. Ik merk dat ik dit soms lastig vind op stage, aangezien ik soms zie dat kinderen niet helemaal lekker in hun vel zitten. Als je op dat moment vraagt hoe ze zich voelen, zeggen ze dus altijd goed omdat ze dat geleerd hebben. Een ander voorbeeld is dat ik de kinderen nog niet heb zien huilen op het centrum.

Dit sluit ook meteen aan op onze eerste Swahilicursus. Via Whitney (manager van het hostel) hebben we iemand geregeld die naar ons hostel komt om ons Swahili aan te leren. We willen namelijk graag wat meer woorden leren om beter te kunnen communiceren met de kinderen en kunnen verstaan wat ze zeggen. De meeste vrijwilligers (mensen bij het hostel) die kiezen ervoor om dat niet te doen, maar aangezien wij hier voor 5 maanden blijven hebben we besloten om onze kennis betreft Swahili wat bij te schaven. We hebben echter de eerste les (1,5 uur) vooral besteed aan het begroeten van mensen. Wat ik dus net vertelde, is dat ze hier standaard antwoorden met goed. Zo heb je op bepaalde vragen, standaard antwoorden. We hebben geleerd zodra er habari in een zin voorkomt, antwoord je met nzuri. Een voorbeeld hiervan is dat als je Habari za leo (hoe is je dag) en habari za trip (hoe is je reis) en ga zo maar door als vragen stelt, je dus altijd nzuri als antwoord geeft. Nu vind ik dit met mijn beeld vanuit Nederland wat raar, want waarom zal je het vragen als je het antwoord toch al weet?
Verder was het een leuke les, het leek weer even dat we op school zaten (terwijl dat we dat natuurlijk ook gewoon nog steeds zitten en daarvoor ook in Afrika zijn, maar dat voelt soms niet helemaal zo). De vrouw was enthousiast en leerde het op een leuke manier aan. We hebben zelfs huiswerk meegekregen voor de volgende les die volgende week plaatsvindt.

Hiermee sluit ik de vierde blog af, de eerste maand zit er alweer op. Tijd vliegt!